Publicité
Les langues disponibles
Les langues disponibles
Ścieg zakosowy stosuje się, gdy zachodzi
konieczność rozprowadzenia stopiwa na większej
szerokości, co nie byłoby możliwe przy użyciu
ściegu graniowego (bez ruchu wahadłowego). Jest
tworzony przez prowadzenie elektrody zakosami
z boku na bok, z lekką zwłoką na końcu każdego
ruchu, przy jednoczesnym przesuwaniu wzdłużnym.
Jest to najlepszy sposób na poprawę wtopienia
spoiny.
(patrz rys. P (b) na stronie 10)
2.4 Pozycja spawania
Pozycja podolna jest najłatwiejszą ze wszystkich
pozycji spawania i jest stosowana najczęściej. Jeśli
jest to możliwe, najlepiej wykonywać wszystkie
spoiny w pozycji podolnej, ponieważ w ten sposób
można łatwiej osiągnąć dobre wyniki.
(patrz rys. Q (a) na stronie 10)
Pozycje naboczne są bardzo podobne do
pozycji podolnej, z wyjątkiem tego, że kąt różni
się w taki sposób, że elektroda, a zatem siła łuku,
skierowana jest bardziej w kierunku metalu ponad
złączem spawanym. Ten bardziej bezpośredni
kąt pomaga zapobiegać spływaniu jeziorka
spawalniczego w dół, jednocześnie zapewniając
wystarczająco niską prędkość przesuwu, aby
osiągnąć dobre wtopienie. Dobrym początkowym
kątem elektrody jest kąt około 30 stopni W DÓŁ
względem położenia prostopadłego do elementu
spawanego.
(patrz rys. Q (b) na stronie 10)
2.5 Ocena dobrego ściegu spawalniczego
Kiedy spawacz opanuje wiedzę o zajarzaniu
i podtrzymywaniu łuku, następnym krokiem
będzie nauczenie się, jak wykonać dobry ścieg.
Pierwsze praktyczne próby prawdopodobnie nie
dadzą zadowalających rezultatów. Łuk będzie
utrzymywany zbyt długo lub prędkość przesuwu
będzie zmienna.
a. Prędkość spawania jest zbyt duża.
b. Prędkość spawania jest zbyt mała.
c. Łuk jest zbyt długi.
d. Idealna spoina.
(patrz rys. R na stronie 10)
Trwały ścieg spawalniczy wymaga powolnego
i równomiernego przesuwania elektrody wzdłuż
szwu spawalniczego. Gwałtowne lub błędne ruchy
elektrodą uniemożliwią prawidłowy przetop lub
utworzą zbrylony, nierówny ścieg. Aby zapobiec
PORAŻENIU ELEKTRYCZNEMU, nie należy
wykonywać spawania w pozycji stojącej, klęczącej
ani leżąc bezpośrednio na uziemionym elemencie.
198
2.6 Wykańczanie ściegu
Kiedy otulina na zewnątrz elektrody wypala się,
tworzy wokół spoiny otoczkę gazów ochronnych.
Zapobiega to przedostawaniu się powietrza do
roztopionego metalu i zachodzeniu niepożądanych
reakcji chemicznych. Wypalanie otuliny powoduje
jednak powstawanie żużla. Żużel pojawia
się na gotowej spoinie jako nagromadzenie
zanieczyszczonej zgorzeliny. Żużel należy usuwać,
uderzając spoinę młotkiem do odbijania żużla (tzw.
dziobakiem).
3. Metoda spawania LIFT TIG
3.1 Akcesoria
Wyłączyć spawarkę. Odłączyć wtyczkę sieciową
od gniazda sieci elektrycznej. Podłączyć kabel
uziemiający do dodatniego gniazda DINSE i mocno
go dokręcić. Połączyć koniec kabla uziemiającego
(zacisk uziemienia) z elementem spawanym.
Podłączyć kabel uchwytu spawalniczego do
ujemnego gniazda DINSE i dokręcić go w prawo.
Dokręcić adapter przewodu gazowego uchwytu
spawalniczego, który jest połączony z butlą
z gazem osłonowym. Włożyć wtyczkę sieciową do
gniazda sieci elektrycznej.
3.2 Łuk pilotujący uchwytu
spawalniczego
Ostrzeżenie! Włączyć spawarkę. Elektroda
wolframowa uchwytu spawalniczego jest już
załadowana. Elektroda wolframowa nie powinna
niczego dotykać. Spawarki TIG z tej serii wymagają
stykowego zajarzania łuku.
Metoda zajarzania łuku
a. Otworzyć wbudowany zawór gazowy uchwytu
spawalniczego TIG. Umieścić dyszę gazową
w taki sposób, aby elektroda wolframowa i
spawany element znajdowały się w odległości
2–3 mm od siebie.
b. Utworzyć łuk, powoli uzyskując bezpośredni styk
elektrody wolframowej z elementem spawanym.
c. Unieść uchwyt spawalniczy do normalnej pozycji,
aby zajarzyć łuk i rozpocząć spawanie.
(patrz rys. S na stronie 10)
Serwis, konserwacja, transport
i przechowywanie
Spawarka wymaga regularnej konserwacji
wykonywanej w następujący sposób: Okresowo ze
spawarki należy usuwać pył, brud, tłuszcz itp. Co
sześć miesięcy lub w razie potrzeby należy zdjąć
panel ochronny spawarki i wydmuchać wszelkie
Publicité
