Leica BIOSYSTEMS Novocastra Mode D'emploi page 52

Chronić odczynniki przed skażeniem drobnoustrojami, ponieważ może ono doprowadzić do zwiększonego barwienia niespecyficznego.
Zastosowanie okresów inkubacji i temperatur innych niż podano w instrukcji może spowodować błędne wyniki. Wszelkie zmiany tego
typu muszą zostać zweryfikowane przez użytkownika.
Kontrola jakości
Różnice w przetwarzaniu tkanek i procedurach technicznych w laboratorium użytkownika mogą doprowadzić do znacznej zmienności
wyników, co oznacza konieczność dodatkowego przeprowadzania regularnych kontroli wewnętrznych.
Kontrole należy przeprowadzać jak najszybciej na świeżych próbkach z autopsji/biopsji/operacji chirurgicznej utrwalonych,
przetworzonych i zatopionych w parafinie, taką samą metodą, jaką badane są pobrane tkanki.
Tkankowa kontrola pozytywna
Stosowana w celu wskazania prawidłowo przygotowanych tkanek i prawidłowych technik barwienia.
W każdej serii barwienia każdy zestaw warunków testowych powinien uwzględniać jedną tkankową kontrolę pozytywną.
Do optymalnej kontroli jakości i do wykrywania niewielkich poziomów degradacji odczynników bardziej nadaje się tkanka o słabym
barwieniu pozytywnym niż tkanka o silnym barwieniu pozytywnym.
2
Zalecana kontrolą tkankową pozytywną jest migdałek
Jeśli tkankowa kontrola pozytywna nie wykaże odpowiedniego barwienia pozytywnego, wyniki testu przeprowadzonego na próbkach
pobranych od pacjenta należy uznać za nieważne.
Tkankowa kontrola negatywna
Należy ją wykonać po tkankowej kontroli pozytywnej, aby sprawdzić swoistość znakowania docelowego antygenu przez przeciwciało
pierwszorzędowe.
Tkankowa kontrola negatywna powinna obejmować móżdżek.
Ewentualnie tkankowa kontrola negatywna może obejmować różne typy komórek obecne w większości skrawków tkankowych, jednak
powinno to zostać zweryfikowane przez użytkownika.
Barwienie niespecyficzne, jeżeli jest obecne, zwykle ma charakter rozproszony. Na skrawkach wykonanych z materiału tkankowego
nadmiernie utrwalonego w formalinie można również zaobserwować sporadyczne barwienie tkanki łącznej. Do interpretacji
wyników barwienia należy używać nieuszkodzonych komórek. Komórki martwicze lub zdegenerowane często powodują barwienie
niespecyficzne. Wyniki fałszywie pozytywne mogą pojawić się w następstwie nieimmunologicznego wiązania białek lub występowania
3
produktów reakcji substratów. Mogą być również spowodowane przez endogenne enzymy, takie jak pseudoperoksydaza (erytrocyty),
endogenna peroksydaza (cytochrom C) lub endogenna biotyna (np. wątroba, piersi, mózg, nerki), w zależności od zastosowanego
barwnika immunohistochemicznego. Aby odróżnić endogenną aktywność enzymatyczną lub niespecyficzne wiązanie enzymów od
swoistej immunoreaktywności, dodatkowe tkanki pacjenta mogą być barwione wyłącznie substratem chromogenem lub kompleksem
enzymatycznym (awidyna-biotyna, streptawidyna, znakowany polimer) i substratem-chromogenem. Jeśli w trakcie tkankowej kontroli
negatywnej nastąpi barwienie specyficzne, wyniki testu przeprowadzonego na próbkach pobranych od pacjenta należy uznać za
nieważne.
Negatywna kontrola odczynnika
Aby przeprowadzić ocenę barwienia niespecyficznego oraz umożliwić lepszą interpretację barwienia specyficznego na każdym skrawku
z próbki pobranej od pacjenta należy przeprowadzić niespecyficzną kontrolę negatywną odczynnika w miejscu wiązania przeciwciała
pierwszorzędowego.
Tkanka pacjenta
Próbki pacjenta wybarwione NCL-L-bcl-2 należy badać jako ostatnie. Intensywność barwienia pozytywnego należy oceniać w kontekście
ewentualnego niespecyficznego barwienia tła podczas negatywnej kontroli odczynnika.
Tak jak we wszystkich innych badaniach immunohistochemicznych wynik ujemny oznacza, że antygen nie został wykryty, co jednak nie
oznacza, że jest on nieobecny w badanych komórkach/tkankach. W razie konieczności do identyfikacji reakcji fałszywie negatywnych
należy wykorzystać panel przeciwciał.
Oczekiwane wyniki
Tkanki prawidłowe
Klon bcl-2/100/D5 wybarwił cytoplazmę i błonę limfocytów w strefach płaszcza i obszarach limfocytów T tkanki limfatycznej śledziony,
węzłów chłonnych, migdałków i grasicy. Barwienie stwierdzono również w kanalikach nerkowych, keratynocytach warstwy podstawnej,
komórkach nabłonkowych warstwy podstawnej szyjki macicy i jajowodów, fibroblastach stromalnych sutka i jajnika, komórkach mięśni
gładkich miometrium i syncytiotrofoblastach w łożysku. (Łączna liczba ocenionych prawidłowych przypadków = 55).
Tkanki nowotworowe
Klon bcl-2/100/D5 wybarwił 88/113 rozlanych chłoniaków z dużych limfocytów B, 8/26 chłoniaków Hodkina, 13/15 chłoniaków
grudkowych, 11/12 chronicznych chłoniaków limfocytowych, 7/7 chłoniaków z komórek płaszcza, 3/6 chłoniaki anaplastyczne z dużych
limfocytów T, 4/4 chłoniaki z limfocytów T angioimmunoblastycznych, 3/3 chłoniaki z limfocytów T, 3/3 chłoniaki T/NK, 1/1 ostrego
chłoniaka z limfocytów B, 1/1 chłoniaka limfoblastycznego z limfocytów B/T, 1/1 chłoniaka z obwodowych limfocytów T, 1/1 chłoniaka
strefy brzeżnej, 2/4 guzy płuc (w tym 1/1 raka niedrobnokomórkowego, 1/1 gruczolakoraka, 0/1 raków kolczystokomórkowego i 0/1
raków wielkokomórkowych), 2/4 guzy jajnika (w tym 1/1 raka surowiczego jajnika, 1/1 raka jasnokomórkowego, 0/1 złośliwych guzów
zarodkowych i 0/1 raków śluzowych), 1/4 guza wątroby (w tym 1/1 raka przerzutowego, 0/2 raków wątrobowokomórkowych i 0/1
raków wątrobowokomórkowych), 3/3 raki brodawkowatych tarczycy , 2/2 raki przewodowe naciekające piersi, 2/2 guzy przerzutowe o
nieznanym pochodzeniu, 1/2 raka nerkowokomórkowego nerki, 1/2 raka płaskonabłonkowego szyjki macicy i 1/1 rakowiaka grasicy.
Nie stwierdzono barwienia guzów mózgu (0/2), guzów przełyku (0/2), guzów żołądka (0/2), guzów języka (0/2), guzów jąder (0/2),
guzów okrężnicy (0/2), guzów odbytnicy (0/2), guzów skóry (0/2), guzów tkanek miękkich (0/2) ani guzów krtani (0/1). (Łączna liczba
ocenionych przypadków guzów = 236).
Zaleca się stosowanie NCL-L-bcl-2 do oceny ekspresji onkoproteiny Bcl-2 w tkankach prawidłowych i
nowotworowych.
BCL-2-L-CE
Page 51