Leica Novocastra CD20 Mode D'emploi page 52

Chronić odczynniki przed skażeniem drobnoustrojami, ponieważ może ono doprowadzić do zwiększonego barwienia niespecyficznego.
Zastosowanie okresów inkubacji i temperatur innych niż podano w instrukcji może spowodować błędne wyniki. Wszelkie zmiany tego
typu muszą zostać zweryfikowane przez użytkownika.
Kontrola jakości
Różnice w przetwarzaniu tkanek i procedurach technicznych w laboratorium użytkownika mogą doprowadzić do znacznej zmienności
wyników, co oznacza konieczność dodatkowego przeprowadzania regularnych kontroli wewnętrznych.
Kontrole należy przeprowadzać jak najszybciej na świeżych próbkach z autopsji/biopsji/operacji chirurgicznej utrwalonych,
przetworzonych i zatopionych w parafinie, taką samą metodą, jaką badane są pobrane tkanki.
Tkankowa kontrola pozytywna
Stosowana w celu wskazania prawidłowo przygotowanych tkanek i prawidłowych technik barwienia.
W każdej serii barwienia każdy zestaw warunków testowych powinien uwzględniać jedną tkankową kontrolę pozytywną.
Do optymalnej kontroli jakości i do wykrywania niewielkich poziomów degradacji odczynników bardziej nadaje się tkanka o słabym
barwieniu pozytywnym niż tkanka o silnym barwieniu pozytywnym.
2
Tkankowa kontrola pozytywna powinna obejmować migdałek.
Jeśli tkankowa kontrola pozytywna nie wykaże odpowiedniego barwienia pozytywnego, wyniki testu przeprowadzonego na próbkach
pobranych od pacjenta należy uznać za nieważne.
Tkankowa kontrola negatywna
Należy ją wykonać po tkankowej kontroli pozytywnej, aby sprawdzić swoistość znakowania docelowego antygenu przez przeciwciało
pierwszorzędowe.
Tkankowa kontrola negatywna powinna obejmować móżdżek.
Ewentualnie tkankowa kontrola negatywna może obejmować różne typy komórek obecne w większości skrawków tkankowych, jednak
powinno to zostać zweryfikowane przez użytkownika.
Barwienie niespecyficzne, jeżeli jest obecne, zwykle ma charakter rozproszony. Na skrawkach wykonanych z materiału tkankowego
nadmiernie utrwalonego w formalinie można również zaobserwować sporadyczne barwienie tkanki łącznej. Do interpretacji
wyników barwienia należy używać nieuszkodzonych komórek. Komórki martwicze lub zdegenerowane często powodują barwienie
niespecyficzne. Wyniki fałszywie pozytywne mogą pojawić się w następstwie nieimmunologicznego wiązania białek lub występowania
3
produktów reakcji substratów. Mogą być również spowodowane przez endogenne enzymy, takie jak pseudoperoksydaza (erytrocyty),
endogenna peroksydaza (cytochrom C) lub endogenna biotyna (np. wątroba, piersi, mózg, nerki), w zależności od zastosowanego
barwnika immunohistochemicznego. Aby odróżnić endogenną aktywność enzymatyczną lub niespecyficzne wiązanie enzymów od
swoistej immunoreaktywności, dodatkowe tkanki pacjenta mogą być barwione wyłącznie substratem chromogenem lub kompleksem
enzymatycznym (awidyna-biotyna, streptawidyna, znakowany polimer) i substratem-chromogenem. Jeśli w trakcie tkankowej kontroli
negatywnej nastąpi barwienie specyficzne, wyniki testu przeprowadzonego na próbkach pobranych od pacjenta należy uznać za
nieważne.
Negatywna kontrola odczynnika
Aby przeprowadzić ocenę barwienia niespecyficznego oraz umożliwić lepszą interpretację barwienia specyficznego na każdym skrawku
z próbki pobranej od pacjenta należy przeprowadzić nieswoistą kontrolę negatywną odczynnika w miejscu wiązania przeciwciała
pierwszorzędowego.
Tkanka pacjenta
Próbki pobrane od pacjenta barwione NCL-L-CD20-L26 należy badać jako ostatnie. Intensywność barwienia pozytywnego należy
oceniać w kontekście ewentualnego barwienia niespecyficznego tła w negatywnej kontroli odczynnika. Tak jak we wszystkich innych
badaniach immunohistochemicznych wynik ujemny oznacza, że antygen nie został wykryty, co jednak nie oznacza, że jest on nieobecny
w badanych komórkach/tkankach. W razie konieczności do identyfikacji reakcji fałszywie negatywnych należy wykorzystać panel
przeciwciał.
Oczekiwane wyniki
Tkanki prawidłowe
Klon L26 wykrywa antygen CD20 na powierzchni komórek linii limfocytów B, z wyjątkiem komórek plazmatycznych. (Łączna liczba
ocenionych prawidłowych przypadków = 96).
Tkanki nieprawidłowe
Klon L26 wybarwił 105/106 rozlanych chłoniaków z dużych limfocytów B, 11/11 chłoniaków grudkowych, 10/11 przewlekłych chłoniaków
limfocytowych, 2/11 chłoniaki Hodgkina, 7/7 chłoniaków z komórek płaszcza, 1/1 ostrych chłoniaków limfoblastycznych z limfocytów B
i 1/1 chłoniaka strefy brzeżnej. Z wyjątkiem reaktywnych limfocytów B nie zaobserwowano barwienia w anaplastycznych chłoniakach z
dużych limfocytów T (0/7), angioimmunoblastycznych chłoniakach z limfocytów T (0/4), chłoniakach z limfocytów T/NK (0/3), chłoniaku z
limfocytów obwodowych (0/1), chłoniaku z limfocytów T (0/1), chłoniaku limfoblastycznym z prymitywnych limfocytów B/T (0/1), guzach
mózgu (0/2), guzach przełyku (0/2), guzach krtani (0/1), guzach grasicy (0/1), guzach tarczycy (0/4), guzach sutka (0/2), guzach żołądka
(0/2), guzach tkanek miękkich (0/2), guzach języka (0/2), guzach płuc (0/4), guzach przerzutowych nieznanego pochodzenia (0/2),
guzach wątroby (0/4), guzach nerek (0/2), guzach jajnika (0/4), guzach szyjki macicy (0/2), guzach jąder (0/2), guzach okrężnicy (0/2),
guzach odbytnicy (0/2) lub nowotworach skóry (0/2). (Łączna liczba ocenionych przypadków raków = 209).
Zaleca się stosowanie NCL-L-CD20-L26 w ramach panelu przeciwciał pomocniczo w określaniu zaburzeń limfocytów B.
Ograniczenia ogólne
Badanie immunohistochemiczne to wieloetapowy proces diagnostyczny, który wymaga specjalistycznego szkolenia w zakresie doboru
odpowiednich odczynników i tkanek, utrwalania i przetwarzania tkanek, przygotowywania preparatów immunohistochemicznych oraz
interpretacji wyników barwienia.
CD20-L26-L-CE
Page 51