Publicité
ANSI/ASSE Z359.11-2014 Amerykańska norma krajowa
Załącznik A
12. Zołowy – zaczep czołowy służy jako połączenie wspinaczkowe po drabinie w przypadku urządzeń samohamownych z prowadnicą,
w przypadku których nie ma możliwości upadku w innym kierunku niż stopami, lub może służyć do ustalania pozycji podczas pracy.
Podtrzymanie użytkownika, po upadku lub podczas ustalania pozycji w pracy, przez zaczep czołowy, spowoduje ułożenie ciała
w pozycji siedzącej, z wyprostowaną górną częścią tułowia, z ciężarem skoncentrowanym na udach i pośladkach. W razie
podtrzymania przez zaczep czołowy uprząż pełna powinna kierować obciążenie bezpośrednio wokół ud i pod pośladkami za pomocą
pasa podmiednicowego.
W przypadku zastosowania zaczepu czołowego do powstrzymania spadania, kompetentna osoba oceniająca zastosowanie powinna
podjąć środki zapewniające, że upadek może nastąpić tylko stopami. Może to obejmować ograniczenie dopuszczalnej odległości
swobodnego spadania.
13. Naramienny – zaczep naramienny powinien być wykorzystywany w parze i jest akceptowalnym zaczepem do celów ratowniczych
oraz wprowadzania/ewakuacji. Zaczepy naramienne nie mogą służyć do powstrzymywania spadania. Zaleca się stosowanie zaczepów
naramiennych w połączeniu ze strzemieniem, które zawiera element rozporowy, aby oddzielić pasy naramienne uprzęży pełnej.
14. Taliowy, tylny – tylny zaczep taliowy służy wyłącznie do zabezpieczenia przy przemieszczaniu się. Tylny zaczep taliowy nie może
być służyć do powstrzymywania spadania. W żadnym wypadku nie jest dopuszczalne stosowanie zaczepu taliowego tylnego do celów
innych niż zabezpieczenie przemieszczania się. Tylny zaczep taliowy powinien być poddawany jedynie minimalnemu obciążeniu przez
talię użytkownika i nigdy nie powinien służyć do podtrzymywania pełnego ciężaru użytkownika.
15. Biodrowy – zaczepy biodrowe powinny być wykorzystywane w parze i mogą służyć wyłącznie do ustalania pozycji podczas pracy.
Zaczepy biodrowe nie mogą służyć do powstrzymywania spadania. Zaczepy biodrowe często wykorzystuje się do ustalania pozycji
pracy przez arborystów, pracowników służb użyteczności publicznej wspinających się na słupy oraz robotników budowlanych
wiążących pręty zbrojeniowe i wspinających się po ścianach szalunkowych. Użytkowników przestrzega się przed używaniem
elementów mocujących biodra (lub innego sztywnego punktu uprzęży pełnej) do przechowywania nieużywanego końca linki
bezpieczeństwa chroniącej przed upadkiem, ponieważ może to spowodować ryzyko potknięcia się lub, w przypadku kilku linki
bezpieczeństwa na nogi, może spowodować niepożądane obciążenie uprzęży pełnej i użytkownika przez nieużywaną część linki
bezpieczeństwa.
16. Siedzisko – elementów mocujących siedzisko należy używać w parze i można z nich korzystać wyłącznie do pozycjonowania
podczas pracy. Elementów mocujących siedzisko nie wolno używać do powstrzymania przed upadkiem. Elementów mocujących
siedzisko często używa się do długotrwałej pracy, w której użytkownik jest pozostaje w zawieszeniu. Pozwala to użytkownikowi
usiąść na siedzisku utworzonym pomiędzy dwoma elementami mocującymi. Przykładem takiego zastosowania mogą być myjki do
okien w dużych budynkach.
Kontrola przez użytkownika, konserwacja i przechowywanie sprzętu
Użytkownicy osobistych systemów powstrzymywania spadania powinni co najmniej przestrzegać wszystkich instrukcji producenta
w zakresie kontroli, konserwacji i przechowywania sprzętu. Organizacja użytkownika będzie przechowywać instrukcje producenta
w miejscu łatwo dostępnym dla wszystkich użytkowników. Patrz norma ANSI/ASSE Z359.2, Minimalne wymagania dla kompleksowego
zarządzanego programu ochrony przed upadkiem, dotyczące kontroli przez użytkownika, konserwacji i przechowywania sprzętu.
1.
Oprócz wymagań w zakresie kontroli określonych w instrukcjach producenta, użytkownik oraz dodatkowo kompetentna osoba
inna niż użytkownik powinny sprawdzać sprzęt przez przed każdym użyciem w odstępie nie dłuższym niż jeden rok pod kątem
następujących aspektów:
•
Brak lub nieczytelność oznaczeń.
•
Brak jakichkolwiek elementów wpływających na formę, dopasowanie lub funkcję sprzętu.
•
Dowód wad lub uszkodzeń elementów sprzętu, takich jak pęknięcia, ostre krawędzie, odkształcenia, korozja, uszkodzenie
w wyniku reakcji chemicznej, nadmierne nagrzanie, zmiana i nadmierne zużycie.
•
Dowody wad lub uszkodzeń pasów lub lin, takie jak strzępienie się, rozplatanie splotów, rozwijanie, załamywanie, zasupłanie,
wiązanie, zerwanie lub naciąganie szwów, nadmierne wydłużenie, ataku chemicznego, nadmiernego zabrudzenia, ścierania,
zmiany, koniecznego lub nadmiernego smarowania, nadmiernego starzenie się i nadmierne zużycie.
2.
Kryteria kontroli sprzętu ustala organizacja użytkownika. Takie kryteria dla sprzętu powinny być równe lub przekraczać kryteria
ustanowione przez niniejszą normę lub instrukcje producenta, w zależności od tego, które z nich są bardziej rygorystyczne.
3.
Jeśli kontrola wykaże wady, uszkodzenia lub nieodpowiednią konserwację sprzętu, sprzęt należy na stałe wycofać z użytku lub
poddać odpowiedniej konserwacji naprawczej przez producenta oryginalnego sprzętu lub osobę przez niego wyznaczoną, przed
przywróceniem do użytkowania.
Konserwacja i przechowywanie
1.
Konserwację i przechowywanie sprzętu powinna prowadzać organizacja użytkownika zgodnie z instrukcjami producenta. Wyjątkowe
kwestie, które mogą pojawić się ze względu na warunki użytkowania, należy omówić z producentem.
2.
Sprzęt, który wymaga konserwacji lub jest zaplanowany do konserwacji, należy oznaczyć jako niezdatny do użytku i wycofać
z eksploatacji.
3.
Sprzęt powinien być przechowywany w sposób wykluczający uszkodzenia spowodowane czynnikami środowiskowymi, takimi jak
temperatura, światło, promieniowanie UV, nadmierna wilgoć, olej, chemikalia i ich opary lub inne elementy degradujące.
ANSI/ASSEE Z359 Wymagania dotyczące prawidłowego
użytkowania i konserwacji uprzęży pełnej
247
Publicité
