εΛΛΗνΙΚΑ
20
Με τον ορισμό ΣΚΟΛΙΩΣΗ ενοούμε την απόκλιση ( μορφολογική ή
λειτουργική ) της σπονδυλικής στήλης στην αριστερή ή δεξιά πλευρά.
Συνήθως η διάγνωση της σκολίωσης βασίζεται κυρίως στην παρουσία:
1) κατακόρυφη, παράτυπη στοίχηση των νωτιαίων σπονδύλων
υπόφυσης.( misalignment)
2) ασυμμετρία των ώμων και των γοφών
3) ανάδειξη ενός από τις δύο ωμοπλάτες
4) καμπούρα της οπίσθιας πλευράς του θωρακικού τοιχώματος
Παρατηρώντας τους ώμους του ασθενή και σε όρθια θέση, οι τρείς πρώτες
προαναφερθείσες εξετάσεις προρούν να γίνουν εύκολα.
Πιό δύσκολη είναι η ανίχνευση παρουσίας και μεγέθους της καμπούρας
του οπίσθιου θωρακικού τοιχώματος η οποία σχηματίζεται από έναν
μηχανισμό περιστροφής των σπονδιλικών σωμάτων στον άξονα της
σπονδυλικής στύλης.
Στην πραγματικότητα, σε περίπτωση σκολίωσης, προκαλείται μιά
διαφορετική θέση σε σχέση με ένα οριζόντιο επίπεδο και τα οπίσθια
πλευρικά τόξα των πλευρών. Από την πλευρά της κοιλότητας της
σκολίωσης (Εικ. 1, αριστερά για αυτόν
που διαβάζει) υπάρχει μία εσοχή και
επομένως μία μείωση του πλευρικού
τόξου, ενώ από την πλευρά της
κυρτότητας της σκολίωσης, (Εικ. 2,
αριστερά για αυτόν που διαβάζει)
υπάρχει μεγαλύτερη προεξοχή του ίδιου.
Η διαπίστωση της καμπούρας εκτιμάται
με μεγαλύτερη σαφήνεια από την
εξέταση του ασθενούς από πίσω,
ζητώντας από τον ασθενή να λάβει
μιά θέση προς τα εμπρός κάμψη του
θώρακα προς την λεκάνη. Με τον τρόπο
αυτό μπορούμε να παρατηρήσουμε
ένα διαφορετικό επίπεδο σε σχέση με
το οριζόντιο. Από αυτή την άποψη
είναι πολύ σημαντικό για μιά ορθή
αξιολόγηση του συνόλου, ο ασθενής
να γύρει σωστά το στήθος, με τα πόδια
ενωμένα, τα χέρια να αφηθούν κατά
μήκος των ποδιών, παραμένοντας
σε χαλαρή θέση. (Εικ.2,) Διάφορες
μελέτες έχουν δείξει ότι περίπου το 5%
των παιδιών σχολικής ηλικίας
παρουσιάζουν πλευρική κάμψη, ως
αποτέλεσμα, μιά προσεκτική εξέταση
fig. 1
fig. 2