marklin BR 094 Mode D'emploi page 3

Table des Matières

Publicité

Informations c oncernant la locomotive réele
A partir de l'année 1913, les locomotives de la série prussienne T 161 furent
livrées par la firme Schwartzkopff. Dès 1906, des locomotives tender à
cinq essieux avaient été exigées par la « Königliche Eisenbahndirektion
» (direction royale des chemins de fer) Erfurt afin de pouvoir maîtriser le
trafic croissant sur les lignes à forte déclivité de Thüringen – avec des
rampes de 33‰ et des rayons de 200 m. Les qualités de roulement des
premières machines livrées de la série T 16 laissant à désirer, elles furent
transformées et, à partir de 1916, seule la série T 161 était encore livrée. Le
réchauffeur à surface de type Knorr installé sur le sommet de la chaudière
représente une différence évidente par rapport à la T 16. Avec 17 t de
charge par essieu, la T 161 était la machine de manœuvre et de rampe la
plus performante de Prusse. Elle était souvent utilisée en pousse dans les
rampes afin d'aider les trains rapides lourds à « passer la côte ».
Dans les années 20, des modifications furent entreprises à la Deutsche
Reichsbahn Gesellschaft, parmi lesquelles l'échange des tampons à tige
contre des tampons à boisseau et l'ajout d'un turbo-alternateur à vapeur
pour l'éclairage électrique étaient les plus visibles.
La locomotive tender immatriculée alors dans la série BR 94 était en me-
sure de remorquer des trains de 1800 t à 40 km/h en palier et, en rampe de
25‰, encore de 280 t à 20 km/h.
Après la seconde guerre mondiale, la DB reprit encore au moins 670 loco-
motives de la série BR 94.5-17 et la DR à l'Est environ 250 unités. A partir
de 1968, 144 locomotives furent encore pourvues de l'immatriculation EDV
094 . En 1973, les dernières machines furent toutefois réformées, 8 unités
ont été conservées par les deux administrations allemandes des chemins
de fer ; en partie comme locomotives monuments, propriétés privé et expo-
sées au DDM Neuenmarkt-Wirsberg, VM Nürnberg et BEM Nördlingen.
Informatie van het voorbeeld
Vanaf het jaar 1913 werden de locomotieven van de Pruisische serie T 161
door de firma Schwartzkopff geleverd. Al in 1906 verlangde de Koninklijke
spoorwegdirectie Erfurt deze vijfvoudig gekoppelde tenderlocomotieven al
om het groeiende bedrijf op de steile trajecten in Thüringen -met stijgingen
van 33‰ en radius van 200 m - aan te kunnen. Aangezien de rijeigenschap-
pen van de eerste geleverde machines van de serie T 16 niet aan de
verwachtingen voldeden, werden deze omgebouwd en schafte men vanaf
1916 alleen nog de serie T 161 aan. Opvallend onderscheid t.o.v. de
T 16 is de bovenop de ketel geplaatste oppervlakkige-voorverwarmer van
het type Knorr. De T 161 was met een asdruk van 17 t de sterkste machine
voor rangeerwerk en steile trajecten in Pruisen. De loc werd vaak als
opduw loc op steile trajecten ingezet, om zware sneltreinen "over de berg"
te helpen.
In de twintiger-jaren werden door de Deutschen Reichsbahn-Gesellschaft
wijzigingen aangebracht. Opvallend was het vervangen van de stangbuffer
door de hulsbuffer en de opbouw van de turbostoom-generator voor de
elektrische verlichting.
De nu als BR 94 genummerde tenderloc had het vermogen om op vlakke
trajecten een treingewicht van 1800 t met een snelheid van 40 km/h en
bij een stijging van 25 ‰ toch nog 280 t met een snelheid van 20 km/h te
verplaatsen.
Na de tweede wereldoorlog nam de DB nog minstens 670 locomotieven
van de serie BR 94.5-17 over, de DR in het oosten had ongeveer 250 stuks.
Vanaf 1968 werden daarvan nog 144 locomotieven omgenummerd in de
computernummering 094. In 1973 werden dan ook de laatste machines
buiten dienst genomen. Acht stuks zijn door de beide spoorwegmaatschap-
pijen bewaard gebleven; deels als monument, in privé bezit en tentoonge-
steld in DDM Neuenmarkt-Wirsberg, VM Nürnberg en BEM Nördlingen.
3

Publicité

Table des Matières
loading

Ce manuel est également adapté pour:

55942

Table des Matières