Mężczyzna
Wiek
mało
20–29
<42%
30–39
<41%
40–49
<40%
50–59
<39%
60–69
<38%
70–100
<37%
Masa kostna
Nasze kości, podobnie jak reszta ciała, podlegają naturalnym procesom rozwoju, degradacji i starze-
nia. Ilość masy kostnej zwiększa się szybko w okresie dzieciństwa i osiąga wartość maksymalną w wieku
30–40 lat. Z wiekiem ubywa tkanki kostnej. W wyniku stosowania zdrowej diety (bogatej w wapń i witaminę
D) oraz dzięki regularnym ćwiczeniom fizycznym można w pewnym stopniu zapobiec degradacji masy
kostnej. Przez celowe budowanie mięśni można dodatkowo zwiększyć stabilność swojego układu kost-
nego. Należy pamiętać, że waga nie wskazuje całej masy kostnej, lecz jedynie udział minerałów kostnych
(bez udziału wody i innych substancji organicznych). Mamy niewielki wpływ na masę kostną. Jednak może
się ona zmieniać w zależności od pewnych czynników (takich jak masa, wzrost, wiek, płeć). Nie istnieją
uznane wytyczne ani zalecenia.
UWAGA:
Nie należy mylić masy kostnej z gęstością kości.
Gęstość kości można określić tylko na podstawie badań medycznych (np. tomografii komputerowej,
USG). W związku z tym nie można wyciągać wniosków o zmianach w kościach i ich twardości (np.
o osteoporozie), bazując na wynikach pomiaru tej wagi.
BMR
Podstawowa przemiana materii (BMR = Basal Metabolic Rate) to ilość energii potrzebna organizmowi
w stanie całkowitego spoczynku do utrzymania podstawowych funkcji życiowych (np. leżąc w łóżku przez
24 godziny). Ta wartość zależy głównie od wagi, wzrostu i wieku.
W przypadku wagi diagnostycznej wskaźnik ten jest wyświetlany w jednostce kcal/dzień i obliczany na
podstawie naukowo uznanego wzoru Harrisa i Benedicta.
Jest to niezbędna ilość energii dla organizmu, którą należy dostarczyć z pożywieniem. Długotrwałe dostar-
czanie zbyt małej ilości energii może mieć szkodliwy wpływ na zdrowie.
AMR
Czynna przemiana materii (AMR = Active Metabolic Rate) to ilość energii, jaką organizm zużywa w ciągu
dnia w stanie aktywnym. Zużycie energii przez ludzki organizm zwiększa się wraz ze wzrostem aktywności
fizycznej i jest mierzone na wadze diagnostycznej przez wprowadzony stopień aktywności (1–5).
Aby utrzymać aktualną masę ciała, należy uzupełniać zużytą energię, dostarczając ją do organizmu
w postaci jedzenia i picia.
Jeżeli przez dłuższy czas ilość dostarczanej energii jest mniejsza niż zużywana, organizm pobiera braku-
jącą energię głównie z odłożonej tkanki tłuszczowej. Powoduje to spadek masy ciała. Jeżeli jednak przez
długi okres organizm przyjmuje większą ilość energii, niż wynika to z obliczonej czynnej przemiany materii
(AMR), nie może spalić jej nadmiaru energii, w związku z czym jest ona przechowywana w postaci tkanki
tłuszczowej, powodując zwiększenie masy ciała.
Związek między wynikami a długością czasu obserwacji
Wskazówka: Należy pamiętać, że największe znaczenie mają tylko tendencje długoterminowe.
Krótkoterminowe wahania masy ciała w ciągu kilku dni są zazwyczaj uwarunkowane utratą płynów.
Interpretację wyników przeprowadza się na podstawie zmiany całkowitej masy ciała oraz procentowej
zawartości tkanki tłuszczowej, mięśniowej i wody, a także okresu, w jakim zmiany te nastąpiły.
Należy odróżnić gwałtowne zmiany (w ciągu kilku dni) od zmian średnioterminowych (tygodnie) i długoter-
minowych (miesiące).
standar-
dużo
dowo
42–54%
>54%
41–52%
>52%
40–50%
>50%
39–48%
>48%
38–47%
>47%
37–46%
>46%
85
Kobieta
Wiek
mało
20–29
<34%
30–39
<33%
40–49
<31%
50–59
<29%
60–69
<28%
70–100
<27%
standar-
dużo
dowo
34–39%
>39%
33–38%
>38%
31–36%
>36%
29–34%
>34%
28–33%
>33%
27–32%
>32%