Przestrzegać tutaj dokumentacji techniczno-ruchowej statywu.
Mocowanie próżniowe:
Zwrócić uwagę na wystarczająco duże podciśnienie (min. – 0,8 bar).
Zapewnić, że uszczelki podstawy nie będą zużyte.
Uwaga! Nie do wiercenia w ścianach lub sufitach!
Nie zapominać, że śruby niwelacyjne można wkręcać do pewnego
położenia, aby „nie zepsuć" próżni.
Mocowanie dyblowe:
Najpowszechniej stosowanym rodzajem mocowania jest mocowanie
dyblowe. Stosować możliwie dyble metalowe. Średnica dybla nie może być
mniejsza niż 12 mm.
Do prawidłowego zamocowania wiertnicy, wymagany jest zestaw
mocujący (Nr zam. 35720).
Wywiercić otwór o średnicy 15 mm, głęboki na 50 mm i oczyścić go z
pyłu.
Wstawić dybel i rozeprzeć go przy użyciu narzędzia do rozpierania.
Wkręcić w dybel nagwintowany pręt.
Postawić wiertnicę podstawą na nagwintowany pręt.
Nałożyć podkładkę na nagwintowany pręt i mocno zakręcić śrubą
skrzydełkową.
Wyjustować położenie wiertnicy przy pomocy czterech śrub
niwelacyjnych w podstawie.
Wcisnąć przycisk „ON" w wyłączniku PRCD.
Otworzyć doprowadzenie wody.
Włączyć silnik, ale wiertło koronowe nie może dotykać materiału.
Obracać pokrętło posuwu wiercenia, aż wiertło dotknie górnej
powierzchni materiału.
Dla uzyskania dokładnego centrowania wiertła koronowego przy
nawiercaniu wywierać mały nacisk (mały posuw) przy pierwszym
centymetrze posuwu.
Potem można wiercić szybciej. Za mała prędkość wiercenia zmniejsza
wydajność. Przy za dużej prędkości wiercenia segmenty diamentowe
ulegną szybkiemu stępieniu.
Jeśli podczas wiercenia stwierdzicie Państwo, że prędkość posuwu
znacznie zmniejszyła się, że trzeba użyć większej siły a woda wypływająca
z otworu jest jasna z wiórkami metalowymi, oznacza to, że wiertło
napotkało zbrojenie w materiale.
Zredukować nacisk na wiertło, aby bezproblemowo przeciąć zbrojenie.
Można ponownie zwiększyć nacisk, po przecięciu zbrojenia.
Wiercenie
66