emerio PAC-125216.3 Mode D'emploi page 88

kontakt z ostrymi krawędziami lub jakiekolwiek inne szkodliwe wpływy środowiskowe. Kontrola powinna
także uwzględniać wpływ starzenia się lub ciągłego narażenia na drgania powodowanego przez elementy
takie jak kompresory lub wentylatory.
5. Wykrywanie łatwopalnych czynników chłodniczych
Do poszukiwania lub wykrywania nieszczelności instalacji z czynnikiem chłodniczym nie wolno w żadnym
wypadku używać rozwiązań stanowiących potencjalne źródła iskrzenia. Nie wolno stosować lamp
halogenkowych (ani jakichkolwiek innych detektorów wykorzystujących nieosłonięty płomień).
6. Metody wykrywania nieszczelności
Następujące metody wykrywania nieszczelności uznaje się za dopuszczalne w przypadku instalacji
zawierających łatwopalny czynnik chłodniczy.
Do wykrywania łatwopalnych czynników chłodniczych można używać elektronicznych wykrywaczy
nieszczelności, ale ich czułość może nie być wystarczająca lub mogą one wymagać ponownej kalibracji.
(Urządzenia wykrywające należy kalibrować w miejscu, w którym czynnik chłodniczy nie występuje.) Należy
pilnować, aby wykrywacz nie stanowił potencjalnego źródła zapłonu i aby nadawał się do stosowanego
czynnika chłodniczego. Urządzenie wykrywające nieszczelności należy ustawić na wartość procentową LFL
czynnika chłodniczego i skalibrować na stosowany czynnik chłodniczy. Odpowiednia wartość procentowa
gazu (maks. 25%) zostanie potwierdzona. Do większości czynników chłodniczych można stosować płyny
wykrywające nieszczelności, jednak należy wtedy unikać stosowania detergentów zawierających chlor,
ponieważ chlor może reagować z czynnikiem chłodniczym i może prowadzić do korozji instalacji wykonanej z
rur miedzianych. Jeśli istnieje podejrzenie występowania jakiejś nieszczelności, należy usunąć/zgasić
wszystkie otwarte płomienie. Jeśli zostanie wykryta nieszczelność instalacji z czynnikiem chłodniczym, a jej
usunięcie wymaga lutowania, z instalacji należy odzyskać cały czynnik chłodniczy lub należy go odizolować
(zaworami odcinającymi) w części instalacji znajdującej się z dala od nieszczelności. Przed lutowaniem i w
czasie lutowania przez instalację należy przepompowywać azot beztlenowy (OFN).
7. Usuwanie i odpompowywanie powietrza, wilgoci i gazów niekondensujących
Kiedy trzeba się dostać do obwodu z czynnikiem chłodniczym – aby dokonać naprawy lub w innym celu –
należy stosować procedury konwencjonalne. Jednakże, z uwagi na łatwopalność, ważne jest, aby stosować
najlepsze praktyki. Należy więc przestrzegać następującej procedury postępowania:
• Usunąć czynnik chłodniczy;
• Przedmuchać obwód gazem obojętnym;
• Odpompować powietrze, wilgoć i gazy niekondensujące;
• Ponownie przedmuchać gazem obojętnym;
• Otworzyć obwód – przeciąć go lub rozlutować.
Czynnik chłodniczy należy odpompować do odpowiednich butli. Aby ją zabezpieczyć, instalacja zostanie
„przepłukana" za pomocą OFN. Procedurę tę będzie być może trzeba kilkakrotnie powtórzyć. Do wykonania
tego zadania nie należy używać sprężonego powietrza ani tlenu. Przepłukiwanie powinno polegać na
wpompowaniu do instalacji OFN i napełnieniu jej do ciśnienia roboczego, następnie spuszczeniu gazu do
atmosfery i w końcu odpompowaniu powietrza. Procedurę tę należy powtarzać aż do momentu, gdy w
instalacji nie będzie już w ogóle czynnika chłodniczego. Po ostatecznym napełnieniu instalacji OFN, gaz należy
spuścić z instalacji tak, aby uzyskać w instalacji ciśnienie atmosferyczne i aby można było wykonać potrzebne
prace. W przypadku lutowania przewodów rurowych operacja ta jest absolutnie kluczowa. Należy dopilnować,
aby wylot z pompy próżniowej nie znajdował się w pobliżu jakichkolwiek źródeł zapłonu i aby dostępna była
odpowiednia wentylacja.
8. Procedura nabijania instalacji
Oprócz konwencjonalnych procedur nabijania instalacji, należy spełnić następujące wymagania.
- 87 -