8. Porady dotyczące rozpalania ognia
Najlepszym sposobem na rozpalenie ognia jest użycie
podpałek i suchego drewna na rozpałkę. Gazety
pozostawią dużo popiołu, a farba jest szkodliwa dla
środowiska. Ulotki reklamowe, czasopisma, kartony
po mleku itp. nie nadają się do rozpalania ognia. Przy
rozpalaniu ważny jest dobry dopływ powietrza. Po
rozgrzaniu podłączenia kominowego wzrasta ciąg i
można zamknąć drzwi.
Ostrzeżenie: W celu uniknięcia obrażeń, należy
być świadomym, że powierzchnia urządzenia
podczas pracy może stać się gorąca, dlatego
należyta uwaga musi być przedsięwzięta by
uniknąć oparzeń skóry.
Ostrzeżenie! NIGDY nie należy używać
paliwa do rozpalania ognia, np. benzyny,
nafty, spirytusu skażonego itp. Mogłoby to
spowodować obrażenia ciała oraz uszkodzić
produkt.
Należy stosować czyste, suche drewno o wilgotności
16-20%. Wilgotne drewno potrzebuje dużo powietrza
do spalania, ponieważ jego wysuszenie wymaga
dodatkowej energii/ ciepła, co ogranicza efekt cieplny.
Dodatkowo, generuje to sadzę w kominie, grożąc
powstawaniem kreozotu i pożarem komina.
Składowanie drewna
Aby drewno było suche, drzewa ścina się zimą, a
następnie składuje w okresie letnim w zadaszonym
i przewiewnym miejscu. Stosu drewna nie wolno
przykrywać rozłożonym na podłożu brezentem, który
zadziała wtedy jak szczelna osłona, uniemożliwiając
wysychanie drewna. Zawsze należy trzymać
niewielką ilość drewna wewnątrz przez kilka dni przed
użyciem, aby umożliwić odparowanie wilgoci z jego
powierzchni.
Rozpalanie
Niedostateczna ilość powietrza spalania może
prowadzić do osadzania się sadzy na szybie. Dlatego
należy zapewnić dopływ powietrza do ognia zaraz po
dołożeniu drewna, aby płomienie i gazy w komorze
spalania uległy odpowiedniemu spaleniu. Otworzyć
dopływ powietrza i zostawić nieco uchylone drzwi, aby
drewno mogło dobrze się rozpalić.
Należy pamiętać, że dopływ powietrza spalania może
być również zbyt duży, powodując niekontrolowany
ogień, który bardzo szybko rozgrzeje całe palenisko
do niezwykle wysokiej temperatury (przy zamkniętych
lub przymkniętych drzwiach). Z tego powodu nigdy
nie należy całkowicie zapełniać komory spalania
drewnem.
Zaleca się podtrzymywać równomierny płomień,
dokładając niewielkie ilości drewna. Położenie
zbyt wielu polan na gorący żar sprawi, że dopływ
powietrza będzie zbyt ograniczony, aby umożliwić
osiągnięcie wymaganej temperatury, powodując
emisję niespalonych gazów. Z tego powodu zaraz po
dołożeniu polan koniecznie należy zwiększyć dopływ
powietrza, aby uzyskać odpowiednie płomienie w
komorze spalania i umożliwić spalenie gazów.
Wybór paliwa
Jako paliwo do wkładu kominkowego można stosować
wszystkie gatunki drewna, takie jak brzoza, buk, dąb,
wiąz, jesion i drzewa owocowe. Poszczególne gatunki
drewna różnią się stopniem twardości – im twardsze
drewno, tym wyższa wartość opałowa. Najwyższy
stopień twardości mają buk, dąb i brzoza.
UWAGA! Nie zalecamy stosowania brykietów
opałowych / prasowanego drewna w naszych
komorach spalania, ponieważ produkty te mogą
wytwarzać znacznie wyższą temperaturę, niż
komora spalania potrafi wytrzymać. Stosowanie
brykietów opałowych / prasowanego drewna
odbywa się na odpowiedzialność użytkownika i
może spowodować unieważnienie gwarancji.
Ostrzeżenie!
NIGDY nie należy stosować impregnowanego
lub malowanego drewna, sklejki, płyt
wiórowych, kartonów po mleku, materiałów
drukowanych itp. Stosowanie dowolnych
z wymienionych materiałów jako paliwa
spowoduje unieważnienie gwarancji.
Cechą wspólną tych materiałów jest wydzielanie
kwasu chlorowodorowego i metali ciężkich
podczas spalania, które są szkodliwe dla
środowiska, dla użytkownika i dla wkładu.
Kwas chlorowodorowy może także powodować
korozję stali w kominku lub muru komina.
Należy także unikać palenia kory, trocin i innego
niezwykle drobnego drewna (nie dotyczy
rozpalania ognia). Ten rodzaj paliwa łatwo ulega
gwałtownemu spalaniu, co może prowadzić do
powstania zbyt wysokich temperatur.
Ostrzeżenie! Należy uważać, aby wkład nie
przegrzewał się – może to spowodować
nienaprawialne uszkodzenia produktu. Takie
uszkodzenia nie są objęte gwarancją.
Źródło: „Håndbok, effektiv og miljøvennlig vedfyring", Edvard
Karlsvik SINTEF Energy Research AS i Heikki Oravainen, VTT.
PL
25