Rozwiązywanie Problemów - Bard Access Equistream Mode D'emploi

OSTRZEŻENIE:
Zastosowanie maści zawierających aceton i glikol polietylenowy (PEG) doprowadzić
może do uszkodzenia tego wyrobu i nie należy ich stosować wraz z cewnikami
poliuretanowymi. Preferowanymi środkami zastępczymi są plastry nasączone
chlorheksydyną lub bacytracyna cynkowa w postaci maści (np. maść Polysporin*).
TECHNIKA WPROWADZANIA (2) Procedura nacięcia chirurgicznego:
Cewnik można wprowadzić do żyły głównej górnej poprzez żyłę podobojczykową, żyłę
szyjną zewnętrzną lub żyłę szyjną wewnętrzną (standardowa procedura operacyjna). W
celu przeprowadzenia procedury nacięcia chirurgicznego, pacjenta należy ułożyć w pozycji
Trendelenburga z głową odwróconą w stronę przeciwną do miejsca wprowadzenia cewnika.
1. Przejść do punktu A (Etapy wspólne).
2. Pominąć punkt B (Etapy wspólne).
3. Pominąć punkt C (Technika wprowadzania (1) Umieszczanie przezskórne).
4. Niewielkim nacięciem zaznaczyć naczynie, do którego wprowadzony ma zostać
cewnik.
UWAGA: W przypadku wprowadzania cewnika do żyły szyjnej, gdy żyła zewnętrzna
jest zbyt mała do zastosowania cewnika, użyć można żyły wewnętrznej. Cewnik
można przymocować do żyły wewnętrznej szwem kapciuchowym.
5. W pożądanym miejscu ujścia cewnika, w obszarze między brodawką sutkową a prawą
krawędzią mostka, wykonać małe nacięcie. Nacięcie powinno być takiej wielkości,
aby zmieścił się implantowany mankiet.
6. Przejść do punktu B (Etapy wspólne).
7. W przypadku gdy nie stosuje się mandrynu, wprowadzić bliższy koniec prowadnika
do małego żylnego otworu końcowego najdalszej końcówki i przeprowadzić
do otworu końcowego końcówki tętniczej przechodząc przez kanał tętniczy aż
wyjdzie on z połączenia z blokadą Luer (czerwony) dla części tętniczej. W przypadku
zastosowania mandrynu przeprowadzić bliższy koniec prowadnika przez dalszą
końcówkę mandrynu aż wyjdzie on z połączenia z blokadą Luer.
8. Wprowadzić cewnik przez małe nacięcie do wybranej żyły. Poprowadzić dalej
końcówkę cewnika. Decyzja o umieszczeniu końcówki cewnika, orientacji końcówki
i doborze prawidłowej długości pozostaje w gestii lekarza. Jednakże po pierwszym
wprowadzeniu, w celu potwierdzenia, czy końcówki cewnika znajdują się we
właściwej pozycji, przed użyciem zawsze należy wykonać rutynowe prześwietlenie
rentgenowskie. Zalecane jest, aby końcówka znajdowała się w miejscu połączenia
żyły głównej górnej i prawego przedsionka (SVC/RA) lub w środkowej części prawego
przedsionka. Położenia wszystkich końcówek powinny zostać potwierdzone za
6
pomocą fl uoroskopii.
OSTRZEŻENIE: Dla najlepszego funkcjonowania produktu nie należy wprowadzać
do żyły żadnej części mankietu.
OSTRZEŻENIE: Dotknięcie przez prowadnik i/lub mandryn ścian prawego
przedsionka wywołać może arytmie serca.
9. Prowadnik i mandryn wyjąć, popychając jednocześnie cewnik do przodu tak,
aby się nie wysunął.
OSTRZEŻENIE: Wyciągając mandryn wprowadzający należy upewnić się, że cewnik
nie wysunął się z żyły.
10. Przejść do punktu D (Etapy wspólne)
TECHNIKA WPROWADZANIA (3) Procedura bez zastosowania koszulki
W przypadku umieszczania cewnika bez zastosowania koszulki, najlepiej jest wprowadzać
cewnik do żyły szyjnej wewnętrznej. W celu przeprowadzenia procedury wprowadzenia
cewnika bez zastosowania koszulki, pacjenta należy ułożyć w pozycji Trendelenburga z
głową odwróconą w stronę przeciwną do miejsca wprowadzenia cewnika.
1. Przejść do punktu A (Etapy wspólne).
2. Przejść do punktu B (Etapy wspólne).
3. Pominąć punkt C (Technika wprowadzania (1) Umieszczanie przezskórne).
4. Aby umieścić cewnik należy rozszerzyć (prowadząc rozszerzadła przez prowadnik)
miejsce przebicia żyły i rozszerzyć naczynie do tej samej szerokości (w skali
francuskiej) co cewnik( najlepiej do szerokości większej o 1,5 F).
5. Po wyjęciu rozszerzadła należy utrzymać prowadnik w układzie żylnym, naciskając
je dnocześnie palcami na miejsce przebicia żyły, celem zachowania hemostazy.
6. W przypadku gdy nie stosuje się mandrynu, wprowadzić
bliższy koniec prowadnika do małego żylnego otworu
końcowego najdalszej końcówki i przeprowadzić do
otworu końcowego końcówki tętniczej przechodząc
przez kanał tętniczy aż wyjdzie on z połączenia z blokadą
Luer (czerwony) dla części tętniczej. W przypadku
zastosowania mandrynu przeprowadzić bliższy koniec prowadnika przez dalszą
końcówkę mandrynu aż wyjdzie on z połączenia z blokadą Luer.
7. Aby zmniejszyć do minimum ryzyko zatoru powietrznego, należy zacisnąć
przedłużenie żylne (oznaczone niebieskim połączeniem z blokadą Luer).
8. Wprowadzać cewnik poprzez drut, do momentu aż jego końcówka dotrze do
wybranego miejsca. Należy zauważyć, że gdy cewnik przeprowadzany jest przez
tkanki miękkie, odczuwany będzie pewien opór, który ustąpi z chwilą, gdy cewnik
znajdzie się wewnątrz naczynia.
OSTRZEŻENIE: Dla najlepszego funkcjonowania produktu nie należy wprowadzać
do żyły żadnej części mankietu.
OSTRZEŻENIE: Dotknięcie przez prowadnik i/lub mandryn ścian prawego
przedsionka wywołać może arytmie serca.
9. Prowadnik i mandryn wyjąć (jeśli ma to zastosowanie), popychając jednocześnie
cewnik do przodu tak, aby się nie wysunął.
OSTRZEŻENIE: Wyciągając mandryn wprowadzający należy upewnić się, że cewnik
nie wysunął się z żyły.
10. Przejść do punktu D (Etapy wspólne).
TECHNIKA WPROWADZANIA (4) Procedura umieszczania w żyle udowej:
W przypadku umieszczania cewnika w żyle udowej, ułożyć pacjenta w pozycji na wznak,
a końcówkę cewnika wprowadzić do połączenia żyły biodrowej z żyłą główną dolną
OSTRZEŻENIE: W przypadku wprowadzenia cewnika do żyły udowej ryzyko zakażenia
jest większe.
Uwaga: Do zastosowania w żyle udowej przeznaczone są cewniki o długości powyżej 40 cm.
1. Sprawdzić prawą i lewą część udową pacjenta pod kątem umieszczenia cewnika.
Przydatne do tego celu może okazać się badanie ultrasonografi czne.
2. Zgiąć kolano pacjenta i odwieźć udo umieszczając stopę pacjenta w poprzek drugiej
jego nogi
3. Zlokalizować żyłę udową, w części tylnej/środkowej względem tętnicy udowej.
4. Przejść do punktu A (Etapy wspólne).
5. Przejść do punktu B (Etapy wspólne), prowadząc tunel bocznie, aby zmniejszyć
ryzyko zakażenia.
4
6. Przejść do punktu C (Technika wprowadzania (1) Umieszczanie przezskórne).
Wartości ciśnienia żylnego i tętniczego w cewniku Equistream* o rozmiarze 14,5 F •
250
200
150
100
50
0
300 ml/min 350 ml/min
-50
-100
-150
-200
-250
42 cm żylny
• Jak sugerują dane uzyskane
19 cm żylny
w badaniach in vitro z
zastosowaniem substancji
19 cm tętniczy
symulującej krew o lepkości
42 cm tętniczy zbliżonej do lepkości krwi pełnej.
:
2
6.
400 ml/min 450 ml/min 500 ml/min
Natężenie przepływu zwrotnego
vs wartości ciśnienia żylnego •
Cewnik prosty (42 cm) –
Przepływ zwrotny
300 ml/min 400 ml/min
140 mmHg 159 mmHg
Wartości ciśnienia żylnego i tętniczego w cewniku Equistream* XK o rozmiarze 16 F •
250
200
150
100
50
0
300 ml/min
-50
-100
-150
-200
-250
42 cm żylny
19 cm żylny
19 cm tętniczy
42 cm tętniczy
PIELĘGNACJA I KONSERWACJA
Pielęgnacja i konserwacja cewnika powinna być prowadzona przez dobrze wyszkolony i
wykwalifi kowany personel, postępujący zgodnie ze szczegółowym protokołem. Protokół
powinien zawierać kategoryczne stwierdzenie, że cewnik nie może być stosowany do
żadnego innego celu niż zalecony.
Dostęp do cewnika, zmiany zatyczek, zmiany opatrunków
• Doświadczony personel
• Stosować techniki aseptyczne
• Właściwa higiena rąk
• Czyste rękawiczki do dostępu do cewnika i zdejmowania opatrunków oraz sterylne
rękawiczki do zmiany opatrunków
• Maska chirurgiczna (1 dla pacjenta i 1 jedna dla pracownika służby zdrowia)
• Należy obejrzeć miejsce ujścia cewnika pod kątem objawów zakażenia; opatrunki
powinno się zmieniać za każdym razem, gdy prowadzona jest dializa.
• Przed rozdzieleniem, połączenia cewnika z blokadą Luer wraz z dołączonymi zatyczkami,
powinny być przez 3 do 5 minut moczone w jodynie powidonowej i wyschnąć.
• Ostrożnie zdjąć opatrunek i obejrzeć miejsce ujścia cewnika pod kątem zakażenia,
opuchlizny i wrażliwości na dotyk. Gdy wystąpi którykolwiek z tych objawów należy
niezwłocznie poinformować o tym lekarza.
Oczyszczanie miejsca ujścia cewnika
• Zastosować techniki aseptyczne (opisane powyżej).
• Miejsce ujścia cewnika oczyszczać glukonianem chlorheksydyny za każdym razem,
gdy prowadzona jest dializa, o ile nie ma przeciwwskazań. Stosować antyseptyk zgodnie
z zaleceniami producenta. Poczekać aż antyseptyk całkowicie wyschnie.
• Przykryć miejsce ujścia jałowym, przezroczystym, półprzepuszczalnym opatrunkiem
lub zgodnie z wytycznymi protokołu szpitalnego.
Zalecane roztwory do oczyszczania
Połączenie cewnika z blokadą Luer/
zatyczki:
• Jodyna powidonowa
(połączenia/zatyczki powinny
moczyć się w roztworze przez
3 do 5 minut)
8
OSTRZEŻENIE: Do zamykania,
nasączania lub usuwania skrzepów
z poliuretanowych cewników do
dializ nie wolno stosować alkoholu,
gdyż wiadomo, że wielokrotny i
przedłużony kontakt poliuretanowych
cewników z alkoholem prowadzi z
czasem do ich zniszczenia.
Roztwory do mycia rąk nie są
przeznaczone do dezynfekcji
wspomnianych połączeń cewnika
dializacyjnego z blokadą Luer.
PO DIALIZIE
Zastosować techniki aseptyczne (opisane powyżej).
1. Przepłukać kanały tętnicze i żylne co najmniej 10 ml jałowej soli fi zjologicznej
OSTRZEŻENIE: W celu uniknięcia uszkodzenia naczyń i narządów wewnętrznych,
ciśnienie płynu infuzyjnego nie może przekraczać 25 psi (172 kPa). Zaleca się stosowanie
strzykawki o pojemności 10 ml lub większej, gdyż mniejsze strzykawki dają większe
ciśnienie płynu niż strzykawki większe.
2. Wstrzyknąć roztwór heparyny do obu kanałów cewnika, zarówno do kanału tętniczego
jak i żylnego. Odpowiednie stężenie roztworu heparyny i częstość przepłukiwania
powinny zależeć od protokołu szpitalnego. Stwierdzono, że przepustowość cewników
do hemodializy i aferezy skutecznie utrzymuje roztwór heparyny w ilości 1000
3 .
do 5000 jednostek/ml. Roztwór heparyny należy wstrzykiwać szybko i zacisnąć
przedłużenie, w momencie gdy nadal panuje ciśnienie dodatnie. Objętość roztworu
heparyny do zablokowania każdego kanału musi być równa objętości wypełniania
każdego kanału. Objętości wypełniania zaznaczone są na każdym kanale.
3. Oczyścić połączenia cewnika z blokadą Luer zgodnie z protokołem szpitalnym.
Części zaciskowe przedłużacza żylnego jak i tętniczego zatkać sterylnymi zatyczkami.
OSTRZEŻENIE: Aby zapobiec heparynizacji systemowej u pacjenta, tuż przed
zastosowaniem cewnika należy odessać roztwór heparyny z obu kanałów cewnika.
W większości przypadków przez 48-72 godzin nie będzie potrzeby kolejnej iniekcji
roztworu heparyny, o ile w cewniku nie doszło do aspiracji lub nie został on przepłukany.
USUNIĘCIE CEWNIKA
W rutynowy sposób sprawdzić cewnik i szybko usunąć cewnik, który nie jest niezbędny
zgodnie z poleceniami lekarza. Biały mankiet retencyjny ułatwia wrastanie tkanki. Cewnik musi
zostać usunięty w sposób chirurgiczny. Uwolnić mankiet z tkanki po czym delikatnym
i płynnym ruchem wyciągnąć cewnik. Po usunięciu cewnika przycisnąć palcem miejsce
przebicia tkanki, na 10-15 minut, aż przestanie płynąć krew. Następnie na co najmniej
8 godzin nałożyć jałowy, przezroczysty, półprzepuszczalny opatrunek lub opatrunek
zgodny z protokołem szpitalnym. Po usunięciu cewnika pacjent powinien pozostawać
w łóżku przez czas określony przez protokół szpitala.
SPOSÓB UTYLIZACJI
Po użyciu, produkt ten może stanowić potencjalne zagrożenie biologiczne.
Postępować z produktem i utylizować produkt zgodnie z wszystkimi przyjętymi
praktykami medycznymi i obowiązującymi przepisami lokalnymi i państwowymi.
ROZWIĄZYWANIE PROBLEMÓW
PACJENT Z GORĄCZKĄ
Pacjent, u którego po zabiegu wystąpiła gorączka i dreszcze, może cierpieć bakteriemię
odcewnikową. W przypadku wystąpienia bakteriemii wskazane może być usunięcie cewnika.
NIEWYSTARCZAJĄCY PRZEPŁYW
Do przepłukania zablokowanego kanału nie wolno stosować nadmiernej siły.
Niewystarczający przepływ krwi spowodowany może być zatkaniem końcówki przez
skrzep lub przez kontakt ze ścianą żyły. Gdy manipulacja cewnikiem bądź odwrócenie linii
tętniczej i żylnej nie pomoże, wówczas lekarz spróbować może rozpuścić skrzep środkiem
trombolitycznym (np, TPA, Cathfl o* Activase*). Według uznania lekarza.
40
350 ml/min 400 ml/min 450 ml/min
Natężenie przepływu zwrotnego
vs wartości ciśnienia żylnego •
• Jak sugerują dane uzyskane
Cewnik prosty (42 cm) –
w badaniach in vitro z
Przepływ zwrotny
zastosowaniem substancji
300 ml/min
symulującej krew o lepkości
zbliżonej do lepkości krwi pełnej.
97 mmHg
6
11
Miejsce ujścia cewnika:
• 2% roztwór glukonianu chlorheksydyny
(najlepiej)
6, 10, 11, 12, 13
• 4% roztwór glukonianu chlorheksydyny
• Rozcieńczyć wodny roztwór
podchlorynu sodu
• 0,55% roztwór podchlorynu sodu
• Jodyna powidonowa
• Nadtlenek wodoru
• Plastry nasączone chlorheksydyną
• Bacytracyna cynkowa w postaci maści
z podłożem wazelinowym
OSTRZEŻENIE: Zastosowanie maści
zawierających aceton i glikol polietylenowy
(PEG) doprowadzić może do uszkodzenia
tego wyrobu i nie należy ich stosować wraz z
cewnikami poliuretanowymi. Preferowanymi
środkami zastępczymi są plastry nasączone
chlorheksydyną lub bacytracyna cynkowa
w postaci maści (np. maść Polysporin*).
500 ml/min
500 ml/min
117 mmHg
11