Publicité
Les langues disponibles
Les langues disponibles
5. Wykrywanie łatwopalnych czynników chłodniczych
Do poszukiwania lub wykrywania nieszczelności instalacji z czynnikiem chłodniczym nie wolno w żadnym
wypadku używać rozwiązań stanowiących potencjalne źródła iskrzenia. Nie wolno stosować lamp
halogenkowych (ani jakichkolwiek innych detektorów wykorzystujących nieosłonięty płomień).
6. Metody wykrywania nieszczelności
Następujące metody wykrywania nieszczelności uznaje się za dopuszczalne w przypadku instalacji zawierających
łatwopalny czynnik chłodniczy.
Do wykrywania łatwopalnych czynników chłodniczych można używać elektronicznych wykrywaczy
nieszczelności, ale ich czułość może nie być wystarczająca lub mogą one wymagać ponownej kalibracji.
(Urządzenia wykrywające należy kalibrować w miejscu, w którym czynnik chłodniczy nie występuje.) Należy
pilnować, aby wykrywacz nie stanowił potencjalnego źródła zapłonu i aby nadawał się do stosowanego czynnika
chłodniczego. Urządzenie wykrywające nieszczelności należy ustawić na wartość procentową LFL czynnika
chłodniczego i skalibrować na stosowany czynnik chłodniczy. Odpowiednia wartość procentowa gazu (maks.
25%) zostanie potwierdzona. Do większości czynników chłodniczych można stosować płyny wykrywające
nieszczelności, jednak należy wtedy unikać stosowania detergentów zawierających chlor, ponieważ chlor może
reagować z czynnikiem chłodniczym i może prowadzić do korozji instalacji wykonanej z rur miedzianych. Jeśli
istnieje podejrzenie występowania jakiejś nieszczelności, należy usunąć/zgasić wszystkie otwarte płomienie. Jeśli
zostanie wykryta nieszczelność instalacji z czynnikiem chłodniczym, a jej usunięcie wymaga lutowania, z instalacji
należy odzyskać cały czynnik chłodniczy lub należy go odizolować (zaworami odcinającymi) w części instalacji
znajdującej się z dala od nieszczelności. Przed lutowaniem i w czasie lutowania przez instalację należy
przepompowywać azot beztlenowy (OFN).
7. Usuwanie i odpompowywanie powietrza, wilgoci i gazów niekondensujących
Kiedy trzeba się dostać do obwodu z czynnikiem chłodniczym – aby dokonać naprawy lub w innym celu – należy
stosować procedury konwencjonalne. Jednakże, z uwagi na łatwopalność, ważne jest, aby stosować najlepsze
praktyki. Należy więc przestrzegać następującej procedury postępowania:
•
Usunąć czynnik chłodniczy;
•
Przedmuchać obwód gazem obojętnym;
•
Odpompować powietrze, wilgoć i gazy niekondensujące;
•
Ponownie przedmuchać gazem obojętnym;
•
Otworzyć obwód – przeciąć go lub rozlutować.
Czynnik chłodniczy należy odpompować do odpowiednich butli. Aby ją zabezpieczyć, instalacja zostanie
„przepłukana" za pomocą OFN. Procedurę tę będzie być może trzeba kilkakrotnie powtórzyć. Do wykonania tego
zadania nie należy używać sprężonego powietrza ani tlenu. Przepłukiwanie powinno polegać na wpompowaniu
do instalacji OFN i napełnieniu jej do ciśnienia roboczego, następnie spuszczeniu gazu do atmosfery i w końcu
odpompowaniu powietrza. Procedurę tę należy powtarzać aż do momentu, gdy w instalacji nie będzie już w
ogóle czynnika chłodniczego. Po ostatecznym napełnieniu instalacji OFN, gaz należy spuścić z instalacji tak, aby
uzyskać w instalacji ciśnienie atmosferyczne i aby można było wykonać potrzebne prace. W przypadku lutowania
przewodów rurowych operacja ta jest absolutnie kluczowa. Należy dopilnować, aby wylot z pompy próżniowej
nie znajdował się w pobliżu jakichkolwiek źródeł zapłonu i aby dostępna była odpowiednia wentylacja.
8. Procedura nabijania instalacji
Oprócz konwencjonalnych procedur nabijania instalacji, należy spełnić następujące wymagania.
–
Podczas używania urządzeń nabijających należy pilnować, aby nie doszło do wzajemnego zanieczyszczenia
się różnych czynników chłodniczych. Węże i przewody powinny być ja najkrótsze, aby ograniczyć do
minimum ilość znajdującego się w nich czynnika chłodniczego.
–
Butle należy trzymać w pozycji pionowej.
- 113 -
Publicité
