Publicité
ROAR EGE Vikingschip - Een natuurgetrouw model van een Deens
Vikingschip.
ROAR EGE is een exacte copie van het "Skuldelev 3" Vikingschip,
een klein, goed gebouwd handelsschip van 14 meter lang. Het schip
werd rond het jaar 1000 n. Chr. in de buurt van het Roskilde Fjord
gebouwd. In 1962 werd het schip onder leiding van het Nationale
Deense Museum in het Roskilde Fjord opgegraven. Het was samen
met vier andere schepen met stenen beladen en in de vaargeul tot
zinken gebracht. Deze eenvoudige versperring verhinderde dat
vijandelijke schepen de oude koningsstad Roskilde vanuit zee aan
konden vallen. Na het voltooien van de opgravingen werden de
stukken van de schepen geconserveerd en in een speciaal daarvoor
gebouwde "Vikingeskib Halle" in Roskilde op het eiland Sjælland
weer in elkaar gezet. Hier worden ze jaar-lijks door vele duizenden
bezoekers bezichtigd.
In de jaren 1682-84 werd een exacte copie van Skuldelev Skibet
no. 3, de ROAR EGE, nagebouwd. Het schip werd met dezelfde
werktuigen en op dezelfde manier gebouwd als 1000 jaar geleden.
Zelfs de huidplanken met een dikte van 2 cm. werden met bijlen uit
eiken stammen gehakt, hierbij precies de nerf van het hout volgend.
Dat op deze manier gemaakte planken steviger waren, was reeds
bij de Vikingen bekend. Het op deze wijze, tot in de kleinste details,
nagebouwde voorbeeld was een prima, goed zeilend schip.
Ook de tuigage en het zeil werden, na diepgaand onderzoek bij
andere vondsten uit het Vikingen tijdperk, precies gereconstrueerd.
Ook onderzoek van in de 18e eeuw in West en Noord Noorwegen
gebruikte scheepstypes heeft bijgedragen tot inzicht in de tuigage
van de oudere Vikingschepen.
De ervaringen met de ROAR EGE hebben aangetoond dat op deze
wijze getuigde éénmasters goede zeileigenschappen had den.
Er is minimaal een bemanning van 4-5 koppen nodig om het schip te
zeilen bij een belading van ca. 4 ton. Men veronderstelt dat dit type
schip in gebruik was bij grote boerderijen om hiermee hun producten
naar de markt te vervoeren en om de bewoners naar bijeenkomsten
te brengen waar beslist werd over het wel en wee van hun gebied.
Met deze schepen bevoer men de wateren tussen de Deense
eilanden maar ook de Oostzee.
Fig. 1, 1a, 1b (du dessin principal) et 1c.
Voor de bouw heeft men een stevige, trekvrije grondplaat nodig
waarop met spuitbuslijm (of fotolijm) de hulptekeningen kan lijmen
(deze uit de hoofd tekening knippen; eerst de rechterhelft fig. 1, dan
de linkerhelft fig. 1a) Men zet nu de kiel, bestaande uit de delen 1 en
2 met spijkertjes F230 hierop vast; daarna de mastvoet no. 3 in vorm
schuren (fig. 1b) en op de kiel lijmen.
Fig. 2
Op deze figuur ziet de bevestiging van de (met
aangegeven)
*
hulpspanten en hulpstrips no. 38. De korte stukje 38 worden aan
weerszijden tegen de hulpspanten gelijmd en met spijkertjes op de
bodemplaat vastgezet. Het lange stuk 38 wordt in de uitsparingen in
de hulpspanten gelijmd. Markeer de plaatsen van de huidstrips op
de hulpspanten.
NL
Fig. 3
De onderste huidstrip wordt aan de binnenkant van de stippellijn op
de kiel gelijmd. De daarop volgende huidstrips worden telkens op
de stippellijnen van de voorgaande strip gelijmd. Telkens wanneer
een strip is aangebracht, deze aan voor- en achtersteven afschuren,
zodat hier geen lejike verdikking ontstaat door het samenkomen van
alle huidstrips. Let er goed op dat er géén lijm aan de hulpspanten
komt, omdat deze later, als de romp klaar is, verwijderd moeten
worden. Tijdens het drogen van de lijm de strips met spelden op de
hulpspanten vastzetten en met wasknijpers tegen elkaar klemmen.
Fig. 4
Als de romphelft klaar is, de eindstukken 19 en 20 aanbrengen en
vloeiend in het verloop van de romp schuren. De romphelft een dag
of twee opzij leggen zodat de lijm goed kan drogen.
Fig. 5
Op deze foto is de gebouwde romphelft van de grondplaat
afgenomen. Men kan nu de tweede romphelft op dezelfde manier
bouwen.
Fig. 6
Op de foto ziet men de plaats in de romp waar de maatlat
aangebracht moet worden om de romp op breedte te houden tijdens
het afbouwen. De lat wordt gemaakt van no. 38 en is precies 133
mm. lang. Deze lat beslist laten zitten tot alle spanten, banken etc.
zijn aangebracht. Standaard maken als aangegeven.
Fig. 7
Deze figuur laat duidelijk zien waar al deze delen bevestigd moeten
worden. Begin met de spanten, dan de onderste stringers 27 enz. Bij
het aanbrengen van deze delen er goed op letten dat ze overal goed
op de romp aansluiten; met andere woorden: schuren, schuren en
nog eens schuren. Het is handig om een van een paar blokjes hout
wat schuurblokjes te maken door er met kontaktlijm verschillende
grofheden schuurpapier op te lijmen.
Fig. 8 (8a op hoofdtekening)
Fig. 8 toont het kompleet gebouwde Vikingschip klaar om de
tuigage aan te brengen. Op fig. 8a staan de mast en ra op ware
grootte afgebeeld. Verder een vergrotte afbeelding van het roer. Niet
vergeten om het onderste 2/3 gedeelte van het roer naar achteren toe
behoorlijk dun af te schuren. Wat betreft de tuigage, alle verbindingen
moeten geknoopt worden (ook b.v. de blokken). Het zeil wordt aan de
mast bevestigd m.b.v. takelgaren no. 71. Wij wensen U veel plezier
en succes bij het bouwen van dit historische model.
ROAR EGE – un modelo exacto de un barco vikingo danés.
ROAR EGE es una copia exacta del barco vikingo Skuldelev 3,
un pequeño y bien proporcionado buque mercante de 14 m de
largo, construido alrededor del año 1000 D.C. a orillas del fiordo
de Roskilde. El barco original fue desenterrado en 1962 por el
Museo Nacional de Dinamarca en el fiordo de Roskilde. Yacía junto
a otros cuatro barcos, todos cargados con piedras para bloquear
la entrada de flotas enemigas en la vieja ciudad real de Roskilde.
Una vez desenterrados, los barcos vikingos fueron conservados
y reconstruidos en la Sala del Barco Vikingo de Roskilde, donde
reciben la visita de turistas y personas interesadas de muchos
países. En 1984-1985 se construyó el ROAR EGE como una copia
exacta del barco Skuldelev 3. La madera de roble fue hendida como
en los tiempos vikingos y no aserrada, ya que se obtenían piezas
más resistentes siguiendo las líneas de la fibra de la madera. Los
tablones, las cuadernas, etc. se cortaron con hachas similares a las
utilizadas por los constructores del barco original. Se mantuvo la
forma y la construcción del casco original en todos sus detalles y el
resultado fue un barco bello y de buen navegar. El aparejo y las velas
del ROAR EGE se reconstruyeron según extensos análisis de éste y
otros barcos recuperados de la era vikinga. También ciertos tipos de
barcos del oeste y del norte de Noruega del siglo XIX contribuyeron a
mostrar la construcción original del aparejo y las velas de los barcos
vikingos. La experiencia obtenida con el ROAR EGE ha demostrado
que este tipo de velero de verga de un solo palo navegaba muy
bien, incluso al virar a contraviento. El ROAR EGE es capaz de
soportar 4 ó 5 toneladas de carga y requiere de 4 ó 5 hombres para
operar el aparejo y el timón durante la navegación. Se supone que el
barco fue construido para utilización en una granja de gran tamaño,
cuando el granjero y su gente debían ir al mercado a comercializar
sus productos o al parlamento a participar en la toma de decisiones
en asuntos concernientes a la aldea. El área de navegación era las
aguas danesas y el Mar Báltico.
Fig. 1, 1a, 1b (en el dibujo principal) y 1c.
Para construir el barco vikingo se necesita una placa de construcción
-si es posible una placa de virutas que no se combe. Sobre dicha
placa se pega con cola el plano de montaje (que se recorta del
dibujo)- primero la mitad izquierda (fig. 1) y luego la mitad derecha
(fig. 1a). Sobre ésta se monta entonces la quilla, que consta de las
piezas nro. 1 y 2 y la base del palo nro. 3. Las piezas nro. 1 y 2 se
adhieren a la placa de construcción con los pequeños tarugos nro.
F230. La base del palo nro. 3 se debe lijar antes de encolar (véase la
fig. 1b). Se utiliza cola blanca para pegarla.
Fig. 2
En esta figura se observan las cuadernas de soporte, marcadas con
*, y los listones de refuerzo nro. 38. Los listones nro. 38 se pegan
en el lado derecho e izquierdo respectivamente de las cuadernas
de soporte y se clavan luego a la placa de construcción con los
pequeños tarugos nro. F330 (no se deben pegar). Los listones de
enlace nro. 38 que van desde la cuaderna de soporte 9F* hasta 9A*
se pegan con cola en los recortes de las cuadernas de soporte. En
las cuadernas de soporte se marca la ubicación de cada uno de los
listones de forro de tablón modelados.
E
Fig. 3
El primer listón de forro de tablón se pega con cola en la quilla dentro
de la línea punteada. Los siguientes listones de forro de tablón se
pegan sobre las marcas (las líneas punteadas) sobre los listones ya
colocados. Los listones de forro de tablón ya colocados se deben
limar en ambos extremos (proa y popa) hasta aplanarlos. Como
todos los listones de forro de tablón se juntan en este lugar, se evita
de ese modo un engrosamiento desagradable. Asegúrese de que no
chorree cola entre las cuadernas de soporte y el forro de tablón, ya
que en ese caso resultaría complicado separar el casco de la placa
de construcción.
La cola que chorrea se elimina de inmediato con un trapo húmedo.
Hasta tanto no se haya secado la cola, los tablones deben sujetarse
con pinzas para tender ropa y fijarse con alfileres a las cuadernas de
soporte.
Fig. 4
Sobre el casco totalmente revestido se encolan las piezas terminales
nro. 19 y 20 y se adaptan al tendido de los tablones. Deje descansar
el casco uno o más días hasta que la cola esté suficientemente
endurecida.
Fig. 5
En esta foto se muestra uno de los lados del barco vikingo
terminado y desmontado de la placa de construcción. Entonces
se puede continuar con la segunda mitad del casco un poco
más relajadamente, ya que ahora se está al tanto del método de
construcción.
Fig. 6
Esta foto muestra cómo se coloca el listón de separación en el
casco encolado. El listón se elabora con el nro. 38 y debe medir
exactamente 133 mm de largo. Es muy importante montar este
listón antes de continuar con la construcción, ya que el casco
puede combarse al retirarlo de la placa de construcción. El listón de
separación debe permanecer colocado en el casco hasta que todas
las cuadernas, bancos, etc. estén colocados.
Fig. 7
En esta foto se muestra el comienzo del apuntalamiento. Primero
se monta cada una de las cuadernas y luego se coloca el primer
listón longitudinal (trancarril) nro. 27. Asegúrese aquí de que todas
las cuadernas, acodaduras, listones (trancarriles y bancos), etc.
se ajusten al casco. En otras palabras: se debe lijar y lijar. Puede
resultar de gran utilidad construir sus propios listones de lijado.
Seguramente encontrará entre sus cachivaches listones de desecho
de todo tamaño y grosor, sobre los cuales puede fácilmente pegar
papel de lija de distinto grosor con cola de contacto, obteniendo así
unos listones de lijado listos para usar.
Fig. 8
La fig. 8 muestra el barco vikingo completamente construido, listo
para aparejar. La fig. 8a muestra el palo y la verga en una escala de
1:1. Además se muestra la sección del timón ampliada. No olvide
lijar los 2/3 inferiores del timón, es decir que debe lijar hasta dejarlo
bastante delgado por detrás. En relación con el aparejo se debe
agregar que todas las ataduras (por ejemplo a los bloques, etc.)
deben estar dotadas de nudos. La vela debe sujetarse a la verga
con un nudo (hilo de aparejo Nro. 71) – véase el dibujo principal.
Publicité
